O DNIU BARDZO KALORYCZNYM

       Wczorajszy dzien nalezal do tych dobrych I niezmarnowanych - gdyz byl mym dniem wolnym od pracy I az sie prosilo wykorzystac na zajecia domowe.
Sezon I piekna pogoda pozwolila mi popracowac w ogrodzie co, mimo wlozonego wysilku, bylo przyjemnoscia.
 Nie zwracajac  uwagi na zmeczenie, wybralam sie na lunch z zamiarem wczesniejszego wdepniecia do sklepu z uzywanymi ksiazkami.
        Na ogol zawsze wychodze stamtad z jakims znaleziskiem a wczoraj udalo mi sie znalezc I kupic piec ksiazek.
 Juz majac satysfakcje z pracy w ogrodzie ten fakt jeszcze bardziej polepszyl moj nastroj a nawet narzucil mysl ze spotkala mnie nagroda za trud.
 Do czytania przy lunchu (bo wciaz tak robie - czytam w restauracjach bo czemoz nie? inni patrza w komorki to ja moge w ksiazke I juz!) wybralam pierwsza lepsza z zakupionych I z nia pod ramieniem wkroczylam do restauracji.
         Wczorajszym host czyli witajacym I sadzajacym byl bardzo mlody chlopak. Pytal o preferencje w wyborze stolika na co mowie ze potrzebuje dobre swiatlo, zaciszne miejsce I to wszystko.
Gdy prowadzil mnie do stolika zaczal pytac co czytam, jaki rodzaj ksiazki? Od tego zaczelismy obgadywac swe upodobania - gdyz on rowniez lubi czytac I posiada w domu spora biblioteke. Zalil sie ze to nie tanie hobby, zarazem cieszac sie ze obecna technologia pozwala mu ladowac I czytac przez telefon co wygodne w pewnych sytuacjach.
        Wzmianka o drozyznie ksiazek sklonila mnie do zapytania czy zna Savers, sklep z uzywanymi rzeczami/ksiazkami, gdzie sa ich setki, kazdy znajdzie cos wg swego gustu a ceny sa minimalne. W dodatku ktorej nie chce sie trzymac "na zawsze" mozna spowrotem odniesc jako donacje.
Okazalo sie ze nie znal I nie wiedzial a informacja bardzo sie ucieszyl.
Gdy rozmawialismy kelner mojego rejonu przygladal sie I chyba myslal ze jestesmy bliskimi znajomymi - I postanowil traktowac mnie bardzo specjalnie jako znajoma kolegi.
        Rozsiadlam sie I zagospodarowalam czyli poukladalam to co bedzie mi potrzebne przy posilku a takze w porzadku takim bym mogla jesc, pic, czytac I miec co potrzebuje pod reka.
Gdy kelner przyjal zamowienie I dostarczyl mrozona herbate przypomnialo mi sie ze przeciez skoro tylko co bylam na ksiazkowycj zakupach, mam przy sobie kwitek a na nim jest adres, telefon a takze , gdyby ktos nie wierzyl, ta niziutka cena ksiazek.
        Poszlam wiec do recepcji by chlopakowi to pokazac. Jeszcze raz sie ucieszyl I nawet sfotografowal rachunek by nie zapomniec adresu. Mowil ze wprost nie moze sie doczekac konca szychty by tam pojsc I pogrzebac po polkach - I ze bardzo mi wdzieczny za informacje.
        Jadlo mi sie w dobrym humorze bo dobry uczynek zawsze daje nam dobre samopoczucie, nie mowiac ze ksiazka ktora zaczelam czytac wygladala na ta z doskonalych, taka jakie najbardziej lubie. W miedzyczasie kelner dogadzal mi jak mogl I moze nawet zbyt czesto przerywal czytanie pytaniami a co jeszcze, a czy wszystko w porzadku?
        Zjadlam, zaplacilam, dalam przyzwoity napiwek, zaczelam skladac swe manatki I szykowac sie do odejscia a kelner, Stephen, prosi bym zrobila przysluge I zatrzymala sie na minutke.
         Zdziwilo mnie to I nawet pomyslalam: a coz ode mnie chca? zaplacilam wiec chyba nie kaza mi posilku odrabiac myciem naczyn, haha?
Siedze I czekam az widze ze od strony kuchni nadchodzi moj swiezo zaprzyjazniony host - z talerzykiem w rekach.
Nie wiedzial jak sie odwdzieczyc za przysluge, za tak cenne informacje (bo dla kochajacych czytanie to byla bezcenna informacja) I postanowil uraczyc mnie deserem.
Byl to sernik - duuuzy kawalek polany syropem truskawkowym, przybrany swiezymi truskawkami, bita smietana I orzechami. Szczescie ze nie bylo czekolady bo nie lubie w zadnej postaci. Calosc byla duza, wysoka I wg mnie na troje a nie jednego. Ale coz robic? Nie moglam odrzucic ani wziac do domu na pozniej bo zrobilabym chlopakowi przykrosc.
Pewnie nieraz jedliscie slodki deser na sile bedac pelnym po posilku? W takiej sytuacji to najsmaczniejszy wpycha sie na przymus I tak musialam robic I miec dobra mine bo I chlopak I kelner dyskretnie mnie obserwowali, oba dumni ze swego pomyslu.
          Do domu wrocilam opchana jak bak I z postanowieniem ze pewnie z rok czasu nie bede nawet patrzec na serniki!
Nie przeslanialo mi to jednak ogolnego zadowolenia z lunchu I towarzyszacych wydarzen.
Jeszcze raz przyszlo mi do glowy ze czesto los sam dobrze kieruje wydarzeniami - gdyz owszem, napchalam sie kaloriami ale moze tylko uzupelnilam te stracone rano w czasie prac ogrodowych?
Plus duzy bonus - dwoch nowych przyjaciol?