MY, MAMUSIE . . . . .

. . . . . zawsze bedziemy potrzebne dzieciom, niezaleznie od wieku tych dzieci. Nie tylko jako osoba ale nasze doswiadczenia i porady, o czym nieraz sie przekonalam, bo niektorych nie znajda na zadnych internetach czy googlach. Cieszy mnie gdy moje pytaja i korzystaja co rowniez znaczy ze ufaja mym poradom.

Czesciej pyta mnie syn niz corka a rodzaj niektorych pytan mowi mi ze to on w jego gospodarce domowej jest tym ktory eksperymentuje, zabiega, dostrzega, widzi miejsce na udoskonalenie. Dodam iz moje bliznieta maja 49 lat wiec nie brakuje im wlasnych zyciowych doswiadczen, zaradnosci i wiedzy a jednak czasem tworza sie nowe sytuacje i wtedy dobrze siegnac za telefon i zapytac mamusie/tatusia.

 Zupelnie niedawno temu, moze w lipcu, syn pytal o kiszenie ogorkow. Zachcialo mu sie takich kiszonych w domu a skoro synowa nie znala przepisu innego niz podanego przez internet, skoro syn pamieta smak ogorkow kiszonych przez mamusie - dzwonil i dostal ode mnie wskazowki co i jak. Nie podalam oczywiscie ile dokladnie wody czy soli jako ze zawsze dobieralam ilosci na wyczucie ale okazalo sie ze on tez dobral odpowiednio bo ogorki wyszly mu super, byl niezmiernie zadowolony i zapewnial ze przepis zapamieta na zawsze. Co wiecej - doradzilam z wody i resztki ogorkow ugotowac zupe ogorkowa co zlecil tesciowej i tez wyszla pyszna, lepiej smakujaca niz z ogorkow kupnych.

 Niedawno syn zaczal sie zalic ze chyba odziedziczyl po mnie syndrom bolacych piet, szybko meczacych sie stop gdy chodzi lub stoi na twardych podlozach. Ja tak mam i nawet stalo sie przeszkoda w dawnym zwyczaju codziennego spacerowania - bez wzgledu jak wygodne buty ubieram.

 Moj syn ma podobne podlogowe warunki w swym domu - wiecej podlogi niz dywanow a ma dom dwupietrowy czyli sporo powierzchni do pokonywania a pantofle nie zdawaly egzaminu zaraz sie splaszczajac. Podobnie w pracy w ktorej czesto spedza nawet 12 godzin - jako ze czesto rozpoczetego eksperymentu nie moze opuszczac kiedy by chcial, musi go doprowadzic do odpowiedniego punktu by nie zepsuc calosci. Jako ze duzo czasu spedza w laboratorium (jest bio-chemikiem) to oczywiscie na betonowej posadzce gdyz tak laboratoria maja - mozna je w razie rozlania chemikaliow splukiwac woda jako ze maja drenaz. Chodzenie po tych posadzkach, stanie, bardzo mu dokucza. W laboratorium nie moga miec gumowych podkladow, niczego na czym mozna sie potknac i rozlac lub wysypac tego co sie akurat trzyma w rekach.

 On zawsze nosil adidasy, byly jego ulubionym rodzajem butow do pracy, kolo domu a takze zajec ze synami jak wedkowanie, gra w pilke, wedrowki. Gdy na inne okazje musial ubierac buty innego rodzaju, takie elegantsze, skorzane, garniturowe to nie lubil bo wydawaly mu sie sztywne i nie wygniecione na ksztalt stopy, nieukladne i napewno nieodpowiednie do pracy.  Poza tym, jako ze zimy w Bostonie sa ostre i sniezne, jesienie deszczowe, na te okresy musi nosic odpowiednie do sezonu, niekoniecznie mu odpowiadajace, w pracy zmieniajac na adidasy. Jednym slowem jest adidasowy i tyle a przeciez tez dobiera je by byly najlzejsze, z najlepsza amortyzacja itd., za niektore placil 200 $ i wcale nie dawaly mu tego co potrzebowal bo jednak to co dawniej bylo wygodne pomalu stalo sie niewystarczajace - i jako taki adidasowy wogole przestal brac pod uwage inny rodzaj butow. 

 Doradzalam to i owo opierajac sie na moich doswiadczeniach (np zelowe wkladki), ale mnie jest latwiej bo nie pracuje, nie mam przymusu spedzania tylu godzin na twardej posadzce, wiec moje rady nie bardzo pasowaly do jego sytuacji.

 Bardzo mnie gryzla jego butowa sytuacja wiec myslalam i myslalam az wymyslilam - i zrobilam nic mu nie mowiac chcac zrobic nie tylko dobry uczynek ale rowniez niespodzianke - znalazlam buty ktore wydaly mi sie wygodne a takze zawieraly setki pochlebnych opinii i ogolnie sa przeznaczone do chodzenia/spacerowania. Na szczescie znam rozmiar butow syna wiec zamowilam na Amazon i wyslalam na jego adres.

  Nawet sobie nie wyobrazacie ila zachwytow te buty dostaly gdy je syn otrzymal i wyprobowal, takich : wspaniale, boskie, idealne, super, moj najwiekszy skarb, lekkie ze nawet nie czuje iz cos mam na nogach i dajace niesamowita amortyzacje, moj najwiekszy skarb!  Dziekuje mamusiu, uratowalas moje stopy!

Oczywiscie bylo mi niezmiernie milo slyszec te zachwyty i nawet poprosilam w dwoch nastepnych rozmowach by je powtorzyl, bym je jeszcze raz uslyszala :)

Te buty sa rodzaju jesli nie na spacer to "kolo domu" i tak je uzywa - nie sznurowane wiec szybkie do zalozenia, wyjscie z psem na zewnatrz, do skrzynki pocztowej a takze lazenie po domu. Tu zaznaczyl ze potrzebuje druga pare by miec jedne czyste na "po domu", drugie na wyskakiwanie na zewnatrz wiec musze dokupic i w innym kolorze by mu sie nie mylily.

 Pytalam czy nie mysli iz moze je uzywac w czasie jazdy co tez by dawalo stopom odpoczynek na co odparl ze zobaczy. Pytalam rowniez czy moze je nosic w pracy jako ze ich obudowa nie jest wodoodporna - na co odparl ze zapyta a takze wczesniej wyprobuje czy sie nie beda slizgac po posadzce, dodajac ze faktycznie gdyby je mogl nosic w pracy byloby cudownie. A kosztowaly niecale 50$ czyli niedrogie i nawet jesli sie kiedys rozleca to nie problem kupic nastepne. 

 Nadal slysze o tych butach - jakie wygodne, jakie pomocne i jak to potrafilam na odleglosc  dobrac to co mu potrzeba - i ze jestem "geniusz". 

 A poza tym to co napisalam na poczatku - bez wzgledu na wiek i samodzielnosc dzieci wychodzi ze nadal jestesmy im potrzebne i pomocne a czesto moze niezastapione.