CZYZBY POWROT ?

Poza latami nastolatki i mlodej dziewczyny kobieca moda nie zabijalam sie - ubieralam sie stosujac do panujacych stylow ale bez przesady. Wrecz niektore omijalam jako ze nie odpowiadaly mi.

 Jednym z takich byla moda na "maxi" - mialam moze jedna spodnice do ziemi przeznaczona na wypady do dyskoteki i to wszystko. Z nich, tych dlugich spodnic, najmniej podobaly mi sie "bananowki"  i nawet nie pamietam czy mialam chocby jedna. Pamietam jak doslownie z politowaniem patrzylam na dziewczyny noszace je a zwlaszcza te niskiego wzrostu - bo na wysokich wygladaly duzo lepiej. Poniekad bylam dumna z siebie ze bedac niska osoba nie skusilam sie w imie mody na taki blad stylistyczny. 

Podobnie bylo z czapkami "degolowkami" - nie podobaly mi sie a szczegolnie jeszcze mniej gdy dziewczyna noszaca ja miala plaszcz z epoletami i metalowymi guzikami.

Inna moda ktora pogardzalam bylo "na hippie"czyli okres woodstockowy, dzieci-kwiaty. Najbrzydszym jej elementem byla chyba bizuteria. Czy wiecie ze w USA nadal sa osoby trzymajace sie tego sylu zycia i ubierania? Maja po 70-80 lat ale tkwia w tej epoce, czesto mieszkajac w komunach skladajacych sie z podobnych sobie.

  Natomiast mialam slabosc do beretow i nadal mi sie podobaja, podobnie jak kapelusze.

 Moda "mini" to co innego - ta bardzo mi sie podobala, mialam duzo sukien i spodnic w tym stylu i co nowa to krotsza od poprzedniej. Prosze: na dowod macie zdjecie ze nawet bedac "matka dzieciom" a nawet dwoch, nosilam mini majac w nosie opinie sasiadek ktore byly tym zgorszone.

Gdyby nie brak na zdjeciu mej Mamy pokazywaloby cztery pokolenia
Mama robila zdjecie

 Do dzisiaj przekladam suknie i spodnice ponad spodnie chociaz najczesciej nosze jako ze wygodne dla kierowcy a takze oslaniaja mi nogi od slonca ktore jestem zmuszona unikac. Obecnie mam ubogie zycie towarzyskie ale gdy jest okazja na wielkie wyjscie to ubieram suknie lub spodnice bo w nich sie czuje bardziej kobieco. Jest rowniez mila odmiana od codziennych spodni. One tez mialy okres ktory wydawal mi sie zwyczajnie nieatrakcyjny -  "dzwony". Widuje je po sklepach wiec moze i one wracaja? Nie byloby dziwnym bo przeciez cieszyly sie powodzeniem w okresie bliskim do po-art i hippie. 

Caly ten wpis jest sprowokowany tym co ostatnio rzucilo mi sie w oczy - nie ze sledze mode, ubieram sie w to co mam juz nie kupujac nowych kreacji - ale skoro ze trzy razy a moze wiecej wpadly mi w oczy reklamy komputerowe z fotografiami modelek i innych pan ubranych w stylu pop-art, widzialam rowniez w sklepach manekiny wystrojone tym rodzajem sukien, ogarnal mnie strach ze wraca ta moda, ten styl. Bo to byl nastepny nie podobajacy mi sie gdy panowal na swiecie w latach 60tych. Wcale a wcale do mnie nie przemawial - czesciowo bo narzucal tylko dwa kolory, bialy i czarny choc zdarzaly sie inne, ale przede wszystkim zeby nie wiem jak na materiale te wzory geometryczne zostaly skomponowane byly do siebie bardzo podobne.

 Nawet fason sukien byl jeden - prostokatny kawalek materialu z wycieciem na glowe i rece, czyli calosc robila z kobiet prostokat. Czyli kazda dziewczyna wygladala tak samo ! To nie wszystko bo musialy tym sukniom towarzyszyc klipsy w tym samym stylu i kolorze, buty i torebka. A makijaz w tych czasach to jeszcze inny temat - byl przesadny! Widywalo sie je na ulicy, w kawiarniach, dyskotekach, wszystkie na jedna modle i kolor.  Znow - nawet nie pamietam czy mialam taka suknie czy nie.

 Prawde mowic to ani nie myslam o tym stylu mody, ani pamietalam az te zdjecia mi przypomnialy - i boje sie ze oznaczaja powrot . Oczywiscie beda go stosowac inne osoby nie ja wiec nie powinno mnie to martwic ale jakos zmartwilo.

 A jednak - gdyby doszlo do tego i przystawiono mi noz do gardla to mam taka suknie, moze nie zupelnie pop-art jako ze posiada talie i pasek, ale mam.....

  Wynika z tego ze nie znosze "masowosci" a tymczasem ta jednakowosc nigdy nie byla wyrazniejsza niz w latach szkolnych gdy to musialysmy nosic szkolne fartuchy. One mi wcale a wcale nie przeszkadzaly, wrecz, pomimo iz wtedy nie istnialo pojecie "poprawna polityka" uwazalam ze jest odpowiednie do noszenia w szkole a takze robilo nas jakby rownymi. Obecna dowolnosc ubierania sie do szkoly, uzywania makijazu i bizuterii wcale nie jest ani potrzebna ani fair w stosunku do mniej fortunnych finansowo. U nas prywatne szkoly maja swe wlasne kolory i modele ubioru i dobrze, podoba mi sie to. Koncza sie lekcje, wracasz do domu, mozesz sie ubierac jak chcesz - szkola powinna miec swoje zasady zachowania i przyzwoitego ubioru tez.

 Pamietam ze kazdego roku szkolnego mialam ze trzy fartuchy a byly szyte przez moja ciotke ktora umiala ale nie byla praktykujaca krawcowa, szyla tylko dla rodziny jako ze wowczas sklepy nie byly zawalone ciuchami tak jak teraz - wiec sie szylo na zamowienie. Te fartuchy sila rzeczy byly podobne a jednak kazdy troche inny, zwlaszcza kolnierzyki mialy rozne by bialy ktory sie dopinalo, tworzyl urozmaicenie - mialam wiec polokragly, szpiczasty i taki z dwoma "zebami". Na dodatek musialo sie miec na rekawie doszyta tarcze z nazwa szkoly.

 Ciekawam jakie macie zdanie - osoby mego pokolenia - na ten temat a takze ktory ze wspomnianych dawnych stylow stosowalyscie?

W ten weekend mamy w planie ubrac choinke. Pisalam juz kilka razy ze bedzie mala i skromna a glownie "nierozbijalna". Wyglada ze jestesmy bardzo w tyle z choinka i oswietleniem zewnetrznym - cale miaso udekorowane, wszystkie domy osiedlowe tez a zrobiono to zaraz po indyczym swiecie. U nas golo ale to nic, nadrobimy. 

Poza tym zaczynam sie przygotowywac do swiatecznego wyjazdu tam gdzie Mikolaje chodza w slipkach, czyli do corki na Floryde. Postaram sie sfotografowac  i zamiescic na poswiatecznym wpisie.  Wyjezdzamy 20tego grudnia, wracamy 28mego. 

Coronovirus bedzie obchodzil swoje trzecie urodziny ale nie bedziemy ich celebrowac bo nie zasluguje na to. Sylwester spedzimy tam gdzie zawsze od kilku lat - w domu - ja jak zwykle przesypiajac polnoc. I zacznie sie coroczny mlyn dyktowany sezonami, swietami i codziennymi wydarzeniami.