NAWET W SZPITALU MOZE BYC ZABAWNIE

Z reguly szpital to ciche, powazne i czesto smutne miejsce jako taka jego natura - zwiazana z czyims cierpieniem, zagrozeniem zycia, niewiadoma przyszloscia.

 Jednak moze byc inaczej tez jesli okolicznosci sprzyjaja. Tak sie stalo przez ostatni weekend podczas konczacego sie pobytu ziecia w szpitalu.

 We wczesniejszych wpisach napomknelam iz zaraz po swiatecznym pobycie u nas wraca prosto na zaplanowana operacje colon a ta odbyla sie w srode, w dodatku okazujac bardziej skomplikowana jako ze dopiero wtargniecie w jego wnetrznosci ujawnilo ogromna ilosc polipow do usuniecia a takze koniecznosc wyciecia uszkodzonego przez nie kawalka jelita. Operacja skonczyla sie sukcesem chociaz zamiast przewidzianego czasu 2-2,5 godziny trwala 5.

 Ziec najgorsze ma za soba ale nie calkiem wyszedl z lasu jako ze czeka go kilka tygodni gojenia sie i zycia ze sztuczna kanalizacja. 

Zaraz na drugi dzien PO nakazano mu spacerowanie by uniemozliwic zbieranie sie gazow a to nie bylo latwe gdyz byl naladowany antybiotykami, kroplowkami, przeciwbolowcami lacznie z mala doza morfiny i ogolnie obolaly i ocepialy - ale stosowal sie ciagnac za soba pielegniarke i urzadzenia, trzy razy dziennie. Mnie bardzo sie spodobaly jego szpitalne skarpetki-pantofle, antyposlizgowe :

 Ma prywatny pokoj z telewizorem, laptopem, ksiazkami by sie nie nudzic ale pierwsze dni nawet w nie nie spozieral umeczony operacja, niedospany jako ze co chwile do niego ktos zagladal, macal, ogladal, mierzyl i sprawdzal, poza tym byl glodny od poniedzialku bedac na scislej diecie, karmiony jedynie lekami i plynami.

 Zona czyli moja corka na ten czas wziela dni wolne od pracy bardziej mieszkajac z nim w szpitalu niz w domu i tak jest do tej pory. Co sie zmienilo jako ze kazdy dzien jest dla Johna lepszy to po pierwsze szybko ogrzucil morfine nie chca byc letargicznym, drugie w piatek widzac ze nie ma infekcji i wszystkie inne testy sa dobre pozwolono mu jesc! Nic ciezkiego i smacznego ale przynajmniej prawdziwa zywnosc. Nastepne co pozwolono to wziac prysznic. Mowil ze nic go ta nie ozywilo jak wlasnie prysznic i uczucie swiezosci.

 Po tych pierwszych dwoch letargicznych dniach John probowal zajac sie czytaniem, telewizja, internetem ale doszedl do wniosku ze potrzeba mu cos innego dla rozrywki, cos zwiazanego z aktywnoscia a ze przeciez wiele nie moze wymyslil ze chce mu sie grac w karty.

 Wiele razy wpominalam na blogu ze nasza rodzina lubi ta rozrywke i ze wciagnelismy w nia Johna ktory tak pokochal gre w remika iz obecnie jest najwiekszym jej zagorzalcem.

 W piatek, czysty i swiezy John a takze nakarmiony mial wiec prawdziwa uczte bo mogl zasiasc do gry z zona w remika. Jako ze do jego pokoju wciaz ktos zaglada by sprawdzic jak sie miewa zaraz po personelu rozeszla sie wiesc iz u Johna kasyno! Jak wczesniej wpadali sluzbowo i na krotka rozmowe to wtedy okazalo sie ze jakims cudem maja wiecej czasu na spedzenie u Johna - bo zaczeli kibicowac, ci nie znajacy remika uczac sie zasad i ogolnie cieszac sie urozmaiceniem zycia szpitalnego ktore teraz wyglada tak ze pacjent albo patrzy w TV albo telefon, albo laptop.

 Jedni kibicowali zieciowi, inni corce bo gra byla dosc rowna czyli istnialo napiecie. Bardzo sie personelowi podobalo nie mowiac ze sami mieli taki rozrywkowy przerywnik w swych rutynowych wizytach u pacjentow.

 Na to, jeszcze w piatek, do Johna wpadl pan doktor - chirurg od operacji  - i tez oprocz obowiazkowych pytan siadl i obserwowal gre mowiac ze musi sie upewnic ze John wygrywa, ze nie traci pieniedzy bo gdyby to czym zaplaci mu za operacje? Mlodzi nie grali w pieniadze ale uwaga byla dosc stosowna do sytuacji i wywolala kupe smiechu.

 Nikt Johnowi nie zyczyl powrotu do szpitala ale orzekli iz bardzo by sobie zyczyli wiecej takich pacjentow - cierpliwych, nie grymaszacych, przestrzegajacych zalecen, pozytywnie nastawionych i wnoszacych cos nowego w rutynowe zycie szpitalne.

 Z ostatniej chwili : ziec w poniedzialek wieczor wrocil do domu.